Het regent niet

2008 gaat droog van start. De lucht is blauw en de zon schijnt in mijn ogen.

Het is nu 4 weken geen feestjes, minimaal sociaal contact en beginnende vegetering. Het leven draait rond structuralisme, phrases en andere misbaksels die ik verondersteld wordt te reproduceren om ze daarna grotendeels uit mijn hoofd te spuwen op de skipiste. Daar ligt veel geleerde en vergeten informatie tussen de sneeuwbobbels die men elke avond weer platstrijkt en zo al die theorieën nog wat dieper de grond in duwt. Tenzij het natuurlijk een zwarte piste is, die zijn zwaarte dankt aan al wat daar ooit werd uitgespuwd. Tegen dat de zon de sneeuw heeft doen wegsmelten begint het hele verhaal weer opnieuw en wordt het zand het slachtoffer van een overvloed aan verbannen kennis.

Zijpad…Alcohol doet slechte dingen met mensen en toch blijft men stom genoeg om keer op keer te overdrijven. Drugs doen slechte dingen met mensen en toch blijft men zich volspuiten met brol. Wapens doen nog slechtere dingen met mensen en toch blijft men wapens produceren om zo nog meer mensenlevens te verpesten. Is heel de wereld dan uitgerust met een soort self-destruct en een destruct-others knopje, dat bij de één wat meer wordt ingedrukt als bij de ander?